264: Namazdan Sonra "Allah Kabul Etsin" Demek

Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve beraketuh. Hamd Allah’a mahsustur.

İbadet kısmından bir davranış ya Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’den sabittir, buna sünnet deriz veya ama sabit değildir, buna da bidat denilir.

Buna menfi manada bir de sahabe amelini ilave edebiliriz. Çünkü bir amel sahabeden sabit değilse Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’den bu ameli görmediklerinden ötürüdür. Aksi takdirde o amel en azından bir sahabeden muhakkak sabit olurdu. Bunun için İmam ibni Kesir (rahimehullah) şöyle der: “Ehli Sünnet ve’l Cemaat sahabeden sabit olmayan her söz ve amel için “bu bidattir” derler. Zira o söz veya amelde bir hayır olmuş olsaydı muhakkak bizden önce onu yaparlardı. Çünkü onlar hiçbir hayırdan geri durmamışlardır.” (Tefsiru’l-Kurani’l-Azim 7/278,279)

Namazdan sonra cemaatin musâfaha ederek veya etmeyerek birbirlerine “Allah kabul etsin” demeye gelince ne sünnette vardır ve ne de sahabenin amelinde. Dolayısıyla bidattir.

Aslında müslümanın kardeşine “Allah kabul etsin” diyerek amelinin kabulüne duacı olması güzel bir şeydir lakin bu davranışı adet haline getirmek ve buna mukabil sünneti terk etmek (ki bu durumda sünnet olan her namaz sonrası böyle yapmamaktır) elbette terk edilmesi gereken bir münkerdir. Allah-u Âlem.