328: Tahiyyatta "Selam Olsun Nebi" Demek

Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun.

Rasûlullah (sallahu aleyhi ve sellem) efendimiz namazı ve okunacak duaları ashabına öğretirken Abdullah bin Mesud'a (radiyahallhu anhu) namazda tahiyyatı öğretirken (Esselamu aleyke eyyühennebiyyu) "Sana selam olsun ey Nebi" şeklinde öğretmiş, vefat edeceği zaman tahiyyattaki "selam sana ..." lafzını değiştirin dememiş, sahabei kiram sonradan gelen tabiine o şekilde tahiyyatı öğretmişlerdir.

Tevatür derecesine ulaşan sahabe sayısıyla tehiyyat lafz "Sana selam olsun ey Nebi" bu şekilde gelmiştir. Dört mezheb imamı ve sonraki bütün imamlar bu şekliyle lafzı almışlardır. Hatta İmam İbni Hazm (rahimehullah) bu konuda icma olduğunu söyler. Böyle bir icmanın olduğunu İmam Cafer Et-Tahavi (rahimehullah) Şerh Maani Elasar (1/265) kitabında bahseder. "Bu konuda rivayetler Rasûlullah (sallahu aleyhi ve sellem)’den tevatür derecesine ulaşmış şekilde gelmiş ve bu tevatüre muhalefet etmemek gerekir" diye beyan etmiştir.

Böyle bir söz söylemek şirk değildir. Çünkü okuyan kişi şu an Rasûlullah (sallahu aleyhi ve sellem)beni işitiyor diye itikat etmemektedir. Kur’an’ı Kerim’de Rasûlullah (sallahu aleyhi ve sellem)'i muhatap tutacak şekilde ayetler gelmiş ve vefatından sonra kıyamete kadar bu şekliyle okunacaktır: "Ey Nebi! Allah sana ve sana tabi olan Müminlere yeterlidir", "Ey Rasûl! sana Rabbinden indireleni tebliğ et!", "Ey Rasûl! Küfürde yarışanlar seni üzmesin", gibi ayetler şu an Rasûlullah (sallahu aleyhi ve sellem) aramızda yaşamadığı halde bu şekliyle okunmaktadır.

Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir.