Bir Yiğidin Ardından

Bugün iki yiğit daha uğurladık ebediyet yoluna

Gözlerimiz dolu, kalplerimize düşen yaşla

İki savaşçının kanıyla sulandı mübarek topraklar

Mübarek ayın ilk gününde düşen acı yağmurla

Ebu Abdurrahman ve Ebu Bekir… Sadık iki fedai

İslam’ın cubesinde bekleyen iki mermi

Ebu Bekir, sessiz, yüzünde her daim kalbinin gülmesi

Rabbine kavuşmaya hazırlarken kendini

Öpüverdi onu çok arzuladığı dilberi

Ve Ebu Abdurrahman… Yol arkadaşım, can arkadaşım

Sonunda güldü yüzüne ısrarla ardından koştuğun

Seni kaybetmek ne ağır oldu, kalbim hüzünle doldu

Ama göğsüm bir o kadar mutluluk ve gururla da coştu

Çünkü bu fakirin senin gibi bir arkadaşı oldu

Ne mutlu sana sözünün eri oldun

Bir lahza dahi tereddüt etmedin

Ve işte sonunda içtin o tatlı şerbeti

Hayırlı sonu müjdeleyen o şehadeti

Orucunu bu şerbetle açmak ne büyük bir nimet

Rahman’ın sofrasında şad olanlara yakışan bir saadet

Var git bakma ardına

Rabbim bana da lütfetsin nasip ettiğini sana

Buluşmak üzere dostum

Bu yolu yürüyen herkesin varacağı selâmetgâhda