Kocasına Vefalı Hayırlı Kadın (İbretlik Bir Kıssa)

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين

Günümüzün büyük muhaddislerinden Şeyh Ebu İshâk el-Huveynî anlatıyor;

Kendisi bir arkadaşını ziyarete gitmiş ve onu üzgün görmüş. O’na bunun sebebini sorunca arkadaşı hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamış ve şöyle demiş:

“Ey Şeyh! Hanımım hasta ve birkaç günden beri ona bakıyorum.”

Şeyh Ebu İshak diyor ki: “Bu sebepten ötürü hıçkıra hıçkıra ağlamasını garip karşıladım. Adam benim garip karşıladığımı fark edince dedi ki:

“Ey Şeyh! Hanımım nedeniyle böyle ağlamamı garip mi karşılıyorsun!? Şayet hanımım hakkında benim bildiklerimi bilseydin bu halimi normal karşılardın.”

Ve adam anlatmaya başlamış; kendisi mütevazi/basit bir işte çalışarak ihtiyacını karşılayan fakir biriymiş. Zengin birisi, O’nun güvenilirliğini ve takvasını görünce O’na kızını verme teklifinde bulunmuş, kendisi de bu teklifi kabul etmiş ve evlenmişler. Adam sözlerine şöyle devam etmiş: “Bir gün hanımımın babası geldi ve bana dedi ki:

“Allah’tan kork! Hanımına bazen peynir, felâfil, fûl1 gibi yiyecekler de al (ki bu yemekler şimdi zikredilecek olan yemeklere nisbeten basit yiyeceklerdir.) O’na çok et yedirme! Kadın et, yağda kızartma ve meyve yemekten usanmış!”

Bu sözler üzerine ağzımı açtım, ama ne cevap vereceğimi bilemedim. Ne demek istediğini anlayamadım. Sonra hanımıma babasının söyledikleri hakkında sordum."

Hanımı kendisine şunları anlatmış; Anne-babasının evine her gittiğinde O’na et, yağda kızartma, çeşitli meyveler ikram ediyorlarmış ve O da:

“İstemiyorum. Kocam eve bunlardan o kadar çok getiriyor ki artık bunları yemekten usandım. Canım ekşi peynir, felâfil gibi şeyler yemek istiyor. Kocam bunlardan getirmiyor” deyip yemiyormuş.

Halbuki kadın, kocası fakir olduğu için evde bir-iki ayda bir et görüyormuş, genelde yediği yiyecekler ekşi peynir, felâfil ve fûl yemekleriymiş. Ancak bu kadın ailesinin gözünde kocasının kıymetini yükseltmek, kimsenin O’nu fakirliği sebebiyle hakir görmemesi için o güzel yemeklerden yememiş, açlığa sabretmiş.

Adam bunları anlattıktan sonra şöyle demiş:

“Şimdi benim niçin ağladığımı anladın mı ey Şeyh! Bu anlattığım, hanımımın sadece bir hasleti. Eğer O’nun orucundan, gece kıyamından, takvasından, bana ve başkalarına karşı gösterdiği güzel ahlakından anlatsam tam hakkını veremem.”

Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn.